Un rato díxolle á lúa é a caixa dos tesouros da poesía de Antonio García Teijeiro. Dentro dela gárdase a esencia dos seus versos, a apócema máxica coa que, en palabras de Fran Alonso, «a lúa imprimiu neles un sabor antigo, un sabor de berce, un sabor sincero que se nos mete dentro». García Teijeiro atesoura no seu haber 25 anos escribindo poesía infantil. Desde a publicación de Nenos (1988), os seus versos enredan nos beizos dos lectores e lectoras, «divertidos, lúdicos, pero tamén facéndonos sentir, e pensar, turrando de nós cos seus ventos de ideas e emocións brincadeiras». Un rato díxolle á lúa espreme, antologados por Fran Alonso, eses 25 anos de poesía infantil.
«Simpáticos, fermosos, divertidos, sensibles, punzantes, libres, salgados, máxicos, outonizos, perennes», estes poemas transmiten emoción, beleza e solidariedade. Ilustrada por Xosé Cobas e musicada por Paco Ibáñez (nun CD que se acompaña), a poesía de Antonio García Teijeiro agroma cunha enorme forza natural, chea de vida, de luz e de musicalidade.

Neste libro encontraredes catro contosque falan de amor, de paz, de solidariedade,nos que os personaxes sonrapazas e rapaces con problemas, dunhaidade similar e moi soñadores. Xoana,unha nena que está nunha cadeira derodas, descobre o valor da amizade conXacobe, un rapaz marroquí; Antón, unneno solitario, apréndelle a facer paxariñasde papel a Sariña; e Alicia, unhanena coxiña, atopa nun monicrequecheo de vida e no seu dono a alegría devivir. Déixate levar pola fantasía e descubreo que se agocha aló, ao outro ladoda esquina.
Antonio García Teijeiro naceu en Vigo no ano 1952. é mestre de ensino primario e dirixe, habitualmente, obradoiros de creación literaria para ensinantes en Galicia e fóra dela.Colaborou nos xornais e revistas pedagóxicas máis importantes de Galicia, e segue a ter unha intensa relación co mundo editorial. Ama fondamente a literatura en xeral, a lírica en particular e maila música.Dous dos seus libros foron incluídos na Lista de Honra da CCEI. Gañou, no ano 1996, o Premio Merlín de literatura infantil.
Edades: A partir de 10 años.

Petando nas portas dos sentimentos. Petando cos versos na vida, abríndoa, facendo que as palabras canten. Como cantan os poemas de Bob, pero doutro xeito. Como soa o corazón. Como asubía o vento e brúa o mar... Velaquí un poemario que fala da vida, en todas as súas facetas. Que nos fai entender que a poesía é necesaria para sobrevivir. Que non hai nada mellor ca o mundo entendido en clave poética. E que un libro de versos pode recoller o universo. Velaquí un libro no que poesía, vida e ti vos daredes a man.

INFANTILES.

Na primeira parte do libro asistimos a unha reflexión lúcida arredor da importancia da poesía, da palabra, das boas historias, da fantasía nas nosas vidas. Na segunda ofrécense técnicas concretas para traballar na aula a creación poética a partir de propostas lúdicas que permiten que calquera, se ten paixón, sexa quen de sacar de dentro uns cantos versos fermsos. En definitiva, un libro que nace da experiencia e da paixón de moitos anos aprendendo a crear poesía nas clases e fóra delas.

Monta nas bolboretas destes papeis: vante levar voando, veña a subir e baixar polo aire, e guiarante ao seu país. E cando regreses dese país das bolboretas, onde cadaquén fai o que lle peta, pousa o libro e pousa ti. Talvez comprobes que do teu corpo abrollan dúas ás de fermosascores. -

A poesía entendida coma un tesouro que hai que descubrir. Historias protagonizadas por pequenas e pequenos que saben entender a fermosura da natureza, a forza da vida, o valor da felicidade. Emocións. Cantos. Ilusións. Solidariedade. Soños. Porque todo pode converterse nunha copla.